Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

Ο Άι Βασίλης είναι άρρωστος


"Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να βοηθήσεις, όχι μόνο γιατί ο άλλος το χρειάζεται, αλλά γιατί το έχεις εσύ ανάγκη;» είπε η Δανάη στη Μυρτώ, αγκαλιάστηκαν τρυφερά κι ευχήθηκαν η μία στην άλλη καλή χρονιά!"
Για τα μικρά αλλά και τα μεγάλα παιδιά διαβάστε την ιστορία από την πηγή παιδείας
Ο Άι Βασίλης είναι άρρωστος   

Άι Βασίλης είναι άρρωστος

Ο Άι Βασίλης είναι άρρωστος

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα

Στο λαϊκό εορτολόγιο η περίοδος από την παραμονή των Χριστουγέννων έως τα Θεοφάνια ονομάζεται"Δωδεκαήμερο" ή "Δωδεκάμερο". Τρεις μεγάλες γιορτές γιορτάζονται εκείνες τις μέρες. Τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα.
  

Σε όλο αυτό το διάστημα, σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, υπήρχαν διάφορα έθιμα που είχαν ως σκοπό τους να προαναγγείλουν τον ερχομό της άνοιξης, για να εξασφαλίζουν για όλους την ευτυχία και να τονώσουν το αίσθημα της θρησκείας και της οικογένειας.
Για να δώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα ότι η φύση θα προχωρήσει από την περίοδο του χειμώνα και το σκοτάδι στο ανοιξιάτικο φως και τη βλάστηση, στόλιζαν κάθε γωνιά του σπιτιού τους με κλαδιά από μυρτιά, μυρσίνη, δάφνη και ελιά.
Στα τζάκια των σπιτιών, νύχτα μέρα, είχαν συνέχεια αναμμένη τη φωτιά, για να μην πλησιάζουν οι Καλικάντζαροι, τα περίεργα ξωτικά, που πίστευαν πως κυκλοφορούσαν και πείραζαν τους ανθρώπους μιας και τα "νερά ήταν αβάπτιστα", ο Χριστός, δηλαδή, δεν είχε βαπτισθεί ακόμη.
Τα παιδιά έλεγαν κάλαντα με ευχές για τους νοικοκυραίους, ενώ οι νοικοκυρές έφτιαχναν γλυκίσματα.
Νυχτερινές ακολουθίες στην εκκλησία και οικογενειακές συγκεντρώσεις ενίσχυαν τους δεσμούς με τη θρησκεία και την οικογένεια.
Έθιμα Δωδεκαήμερου
Γενικά, τα έθιμα στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς προέρχονται από ένα συνδυασμό θρησκευτικών και λαϊκών παραδόσεων που γιορτάζονται κυρίως από τους χριστιανούς της Ευρώπης και της Αμερικής αλλά και από άλλους λαούς μη χριστιανικούς (Κινέζοι, Ιάπωνες κ.ά.).
Στην Ελλάδα συνδυάζονται διεθνή έθιμα, όπως ο Αϊ-Βασίλης και η υποδοχή του νέου έτους, με ελληνικά έθιμα, όπως το πρωτοχρονιάτικο ρόδι και ιστορίες με καλικάντζαρους.



Ανταλλαγή δώρων
Σημαντικότατο έθιμο στις γιορτές των Χριστουγέννων είναι η ανταλλαγή δώρων. Ιδιαίτερα για τα παιδιά, η εποχή των Χριστουγέννων είναι αυτή κατά την οποία λαμβάνουν σημαντικό αριθμό δώρων από τους γονείς και τους συγγενείς τους, αλλά και από τον Αϊ-Βασίλη, ο οποίος κατά την παράδοση φέρνει τα δώρα κατεβαίνοντας από την καμινάδα του σπιτιού. Στη διεθνή παράδοση τα δώρα τοποθετούνται μέσα στις κάλτσες που είναι κρεμασμένες μπροστά στο τζάκι.

Τοπικά έθιμα 
Στη Ρούμελη, στη Θεσσαλία, στο Μοριά αλλά και στη Νησιωτική Ελλάδα (κυρίως του Αιγαίου), χαρακτηριστικά της γιορτής των Χριστουγέννων ήταν το διαρκές άναμμα της φωτιάς (κρατάει όλο το Δωδεκαήμερο) που έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα κατά των καλικάντζαρων και των κακών πνευμάτων και το σφάξιμο του γουρουνιού. Όσοι δεν είχαν γουρούνι σφάζανε γίδα ή πρόβατο. Στόλιζαν το σπίτι με κλαδιά κέδρων και αγριοκερασιάς. Δε λούζονταν, γιατί το θεωρούσαν γρουσουζιά, κι έβαζαν ένα αγοράκι να κάνει ποδαρικό.


Διακόσμηση

Κύρια έθιμα στη διακόσμηση είναι ο στολισμός του δέντρου των Χριστουγέννων (διεθνές) το Αλεξανδρινό ή Αστέρι της Βηθλεέμ (διεθνές), το χριστουγεννιάτικο καραβάκι (ελληνικό έθιμο που έχει σχέση με την ενασχόληση των Ελλήνων με τη θάλασσα) και ο στολισμός με φώτα χριστουγεννιάτικα. Στην Ελλάδα το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε στα βασιλικά ανάκτορα, όταν ήταν βασιλιάς ο Όθωνας.

Φαγητά & γλυκίσματα

Την περίοδο των Χριστουγέννων στην Ελλάδα προετοιμάζονται ιδιαίτερα γλυκά και φαγητά, όπως η γαλοπούλα, το χριστόψωμο, η βασιλόπιτα, τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες κ.ά.


Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Έχω τρεις ρόλους στην τάξη: δάσκαλος, γονέας και κοινωνικός λειτουργός

Νιώθω περισσότερο κοινωνικός λειτουργός παρά δάσκαλος μέσα σε μία τάξη
Η εξομολόγηση που ακολουθεί είναι ενός Άγγλου εκπαιδευτικού που με τα επιχειρήματά του αναδεικνύει τις αδυναμίες ενός συστήματος αξιολόγησης του εκπαιδευτικού που δε λαμβάνει υπόψη του πόσο πολύ επηρεάζουν οι κοινωνικές συνθήκες τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα, αλλά και πώς διαμορφώνουν νέους ρόλους στον εκπαιδευτικό, οι οποίοι παραγνωρίζονται από αυτό το σύστημα αξιολόγησης.Μπορούμε να πούμε ότι η εξομολόγηση θα μπορούσε να είναι και ενός Έλληνα εκπαιδευτικού, που τόσο πολύ έχει κατακριθεί ως υπεύθυνος για τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα.
Μετάφραση : Παντέρας Νίκος
Ένα παιδί μπήκε στην τάξη μου γεμάτο δάκρυα. Η μητέρα του μόλις είχε χάσει πριν τη γέννα το μωρό της. Τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει ένα παιδί εννέα ετών για μια τέτοια απώλεια. Ο πόνος του ήταν τόσο μεγάλος που έγινε αντιληπτός σε όλους τους μαθητές της τάξης. Έβαλα το χέρι μου γύρω του, για να κρύψω τα δάκρυά του και προσπάθησα να βρω κάποιες λέξεις που το παρηγορούσαν. Τότε θα έπρεπε να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου και να συμπεριφερθώ ως γονέας, γνωρίζοντας ότι δε μπορώ να βοηθήσω, αλλά κάτι όμως έπρεπε να κάνω.
Άλλες περιπτώσεις είναι πιο σύνηθες φαινόμενο όμως.
Η μαμά και ο μπαμπάς ενός άλλου παιδιού ήταν χωρισμένοι, όμως ζούσαν μαζί για οικονομικούς λόγους . Η ατμόσφαιρα στο σπίτι ήταν τεταμένη , και το κορίτσι δεν μπορούσε να καταλάβει ποιο είναι το σωστό και ποιος έχει δίκιο. Πάλι και σε αυτή τη περίπτωση λειτούργησα ως γονέας και το αγκάλιασα.
Από την άλλη, τα αναλυτικά προγράμματα, βέβαια είναι σπουδαία, και μας υποδεικνύουν πώς πρέπει να διδάξουμε τα μαθήματα. Όμως για να αντιμετωπίσουμε απρόβλεπτες καταστάσεις , όπως η συναισθηματική βοήθεια που πολλές φορές πρέπει να δώσουμε, δε μας λένε τίποτα και δεν υπάρχει καμία απολύτως βοήθεια.
Έχω τρεις ρόλους στην τάξη μου : δάσκαλος , γονέας και κοινωνικός λειτουργός . Μερικές φορές , η πραγματική διδασκαλία δεν είναι το σημαντικότερο από όλα τα υπόλοιπα, είναι το λιγότερο. Τα εκπαιδευτικά πρότυπα επιβάλλουν στους εκπαιδευτικούς ότι πρέπει τηρούν κατά γράμμα όλα αυτά που προβλέπουν. Πολλοί εκπαιδευτικοί ζουν με το φόβο ότι δεν έχουν πιάσει αυτά τα πρότυπα. Αλλά το μεγαλύτερο εμπόδιο στη μάθηση δεν είναι ό, τι συμβαίνει μέσα στην τάξη , αλλά τι συμβαίνει έξω από αυτό . Οι εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα έχουν να αντιμετωπίσουν το συναισθηματικό φορτίο που φέρνουν τα παιδιά στο σχολείο.
Είμαστε ένα «καλό» σχολείο , αλλά όχι όμως εξαιρετικό, γιατί κάποιοι μαθητές δεν έχουν σημειώσει την αναμενόμενη πρόοδο .Η επιτροπή αξιολόγησης των εκπαιδευτικών Ofsted δεν ενδιαφέρεται για το κρύβεται πίσω από την έλλειψη προόδου ενός μαθητή. Η επιτροπή αξιολόγησης βλέπει μόνο ότι αυτά τα παιδιά φέρνουν το σχολείο πίσω, χωρίς δηλαδή να εξετάζουν τους κοινωνικούς όρους, και με αυτό τον τρόπο στιγματίζεται και το όνομα του εκπαιδευτικού.
Το εγχειρίδιο διδασκαλίας είναι επιτέλους καιρός να απαγκιστρωθεί από την πολυπλοκότητα της σύγχρονης διδασκαλίας . Τα παιδιά περνούν έξι ώρες στην τάξη μου κάθε μέρα , 30 ώρες την εβδομάδα . Ξοδεύουν περισσότερα χρόνο μαζί μου κατά τη διάρκεια της εβδομάδας παρά με τους γονείς τους περνούν. Ξέρω τα πάντα γι΄αυτά. Μερικές φορές , νομίζω ότι τα ξέρω καλύτερα από την ίδια του την οικογένειά. Δεν κρύβεται τίποτα από το περιβάλλον της τάξης . Τα οικογενειακά προβλήματα, τα ζητήματα και τα μυστικά τα μοιράζονται μαζί μου . Τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζονται από εκπαιδευτικούς με έναν ανθρώπινο τρόπο, με συναισθηματική υποστήριξη και όχι από εκπαιδευτικούς που φοβούνται μήπως παραβούν τα stantarts, και έτσι δε μπορούν να προσφέρουν καμία συναισθηματική υποστήριξη. Ναι , η επαγγελματική μου προτεραιότητα είναι ότι κάθε παιδί στην τάξη μου πρέπει να πετύχει τους στόχους του. Αλλά όμως αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο διδάσκω. Διδάσκω γιατί θέλω να κάνω τη διαφορά στη ζωή των παιδιών , όχι μόνο στον τομέα της εκπαίδευσης τους . Δεν έχω όλες τις απαντήσεις στα προβλήματά τους , αλλά είμαι πάντα με τους μαθητές μου και έτοιμος να τα παρατήσω όλα και να τους ακούσω.
Paideia.gr

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Ανοικτή Βιβλιοθήκη

Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη συμμετέχει στο δίκτυο της Future Library και είναι
 από τους δημιουργούς ή τους εκδοτικούς οίκους. 
Τα βιβλία κατηγοριοποιούνται σε θεματικές κατηγορίες, όπως:  
λογοτεχνικά e-books, εκπαίδευση, πολιτισμός, αρχαία γραμματεία, συλλογές κ.α 

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

3-4-5 /11/2017

Παρασκευή 3, Σάββατο 4 και Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017 συμμετέχουμε στο μεγάλο προσκοπικό παιχνίδι και μαζί με το 2ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων ενισχύουμε το "Χαμόγελο του παιδιού"

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Είναι μεγάλη χαρά και περηφάνια για ένα δάσκαλο όταν οι μαθητές του έχουν τη δύναμη της πένας της Δώρας Παπάζη. Αισθάνονται ότι έβαλαν και αυτοί ένα λιθαράκι. Ειδικά στις εποχές που διανύουμε όπου ο ρόλος του δασκάλου απαξιώνεται η πορεία αυτών των παιδιών αποτελεί ηχηρή απάντηση στους επικριτές μας.

Η Δώρα Παπάζη είναι φοιτήτρια του τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου παλαιά μαθήτρια του σχολείου μας και το κείμενο της για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης δημοσιεύθηκε στην διαδικτυακή πλατφόρμα Πηγή Παιδείας.  


Θεσσαλονίκη ονείρου χάρη…

Τις μέρες αυτές συμπληρώνονται ένας αιώνας και τέσσερα χρόνια από τότε που η πόλη του Άι- Δημήτρη έγινε και επισήμως Ελληνική. Η όμορφη Θεσσαλονίκη, η «νύμφη του Θερμαϊκού», μωσαϊκό από ανθρώπους διαφορετικών εθνών και θρησκειών παραδίδεται στο ελληνικό κράτος με επίσημο έγγραφο ξημερώματα της 27ης Οκτωβρίου. Έκτοτε στο Λευκό Πύργο κυματίζει περήφανα η ελληνική σημαία και η Θεσσαλονίκη μαρτυρά την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ας ξετυλίξουμε, όμως, το κουβάρι της ιστορίας της «νύμφης του Βορρά»
Μέχρι και το 1912 η Θεσσαλονίκη βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή. Ο πληθυσμός της την περίοδο εκείνη ανερχόταν στους 150.000 κατοίκους με τις 50.000 περίπου να είναι Εβραίοι, 45.000 Τούρκοι και οι υπόλοιπες 35.000 Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και Ρουμάνοι. Η γεωγραφική της θέση την αναγάγει σε κυρίαρχο εμπορικό κέντρο της εποχής, καθώς συνδέει Ανατολή και Ευρώπη, αλλά είναι και ένα από τα λιμάνια με τη μεγαλύτερη κίνηση. Η οθωμανική αυτοκρατορία βρίσκεται υπό διάλυση και έτσι Βούλγαροι, Σέρβοι, Έλληνες, αλλά και Αυστριακοί (απέβλεπαν στη δημιουργία σιδηροδρομικής γραμμής Βιέννη- Θεσ/νίκη- Κων/πολη, αλλά και στον έλεγχο του λιμανιού που θα τους καθιστούσε κυρίαρχη δύναμη και στο Αιγαίο) εποφθαλμιούν την πόλη.
Τον Οκτώβριο του 1912, οι Σέρβοι βρίσκονται στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα Σκοπίων), οι Βούλγαροι στη Δράμα και οι Έλληνες στην Κοζάνη. Ο Έλληνας κατάσκοπος Αθανάσιος Σουλιώτης (με το ψευδώνυμο Νικολαΐδης) αποσπά από τη βουλγαρική πλευρά την πληροφορία πως η 7η βουλγαρική μεραρχία σπεύδει προς Θεσσαλονίκη και τηλεγραφεί αμέσως στον τότε πρωθυπουργό, Ελευθέριο Βενιζέλο. Η κατοχύρωση της Θεσσαλονίκης ως βουλγαρικό έδαφος θα σήμαινε αυτομάτως ότι ολόκληρη η Μακεδονία είναι βουλγαρική και έτσι ο Βενιζέλος βιάστηκε να τηλεγραφήσει στο διάδοχο Κων/νο και αρχηγό του ελληνικού στρατού. «Κινηθείτε προς Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν πολιτικοί λόγοι για την κίνηση αυτή», ήταν το ακριβές μήνυμα του Βενιζέλου. Η απάντηση του διαδόχου αποστομωτική και άκρως προσβλητική για τον πρωθυπουργό. «Δε θα μου πείτε εσείς τί πρέπει να κάνω».Αυτή η μεταξύ τους πρώτη κόντρα για τη Θεσσαλονίκη αποτελεί και τον προάγγελο του εθνικού διχασμού.
Ο Βενιζέλος επέμενε στο να κατοχυρώσει ως ελληνική την Θεσσαλονίκη, καθώς ήθελε να διαφυλάξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αντιθέτως, ο Κωνσταντίνος υποστήριζε την καταδίωξη των βουλγαρικών δυνάμεων μέχρι και το Μοναστήρι, με στόχο την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Οι δυο ηγέτες τηλεγραφούν και πάλι. «Θα κατευθυνθώ προς Μοναστήρι εκτός και εάν μου το απαγορεύσετε», προκαλεί ο διάδοχος τον Βενιζέλο, ο οποίος απαντά αμέσως «Σας το απαγορεύω». Η παρέμβαση του βασιλιά Γεωργίου στην κόντρα των δύο ανδρών θα είναι δραστική. Με εντολή του, ο ελληνικός στρατός κατευθύνεται πλέον στην Θεσσαλονίκη, αλλά εμπλέκεται σε μια καθοριστική μάχη στα Γιαννιτσά, στην οποία ναι μεν επικρατεί έναντι των τουρκικών δυνάμεων, αλλά χάνει κρίσιμο χρόνο και ο στρατός εξαντλεί τις δυνάμεις του.
Τα εμπόδια, ωστόσο για την πολυπόθητη είσοδο στην Θεσσαλονίκη δε σταματούν εδώ για τον ελληνικό στρατό. Οι Έλληνες καλούνται τώρα να διαπεράσουν τον ποταμό Αξιό, του οποίου, όμως, η γέφυρα έχει καταστραφεί από τους Τούρκους. Αρωγοί για τον ελληνικό στρατό θα είναι αυτή τη φορά οι κάτοικοι χωριών της περιοχής, όπως η Χαλάστρα, που με αποφασιστικότητα και δυναμισμό κατασκευάζουν μια πρόχειρη γέφυρα για να διευκολύνουν τη διάβαση του Αξιού από τον ελληνικό στρατό. Όταν, πλέον οι Έλληνες στρατοπεδεύουν στην περιοχή Γέφυρα της Θεσσαλονίκης, οι Βούλγαροι κινούνται με ταχείς ρυθμούς προς την πόλη (25 Οκτωβρίου). Ο Κωνσταντίνος καθυστερεί τη διαπραγμάτευση με τις οθωμανικές αρχές της πόλης γεγονός που εξοργίζει τον Βενιζέλο. Τελικά, ο φιλέλληνας αρχιστράτηγος Χασάν Ταξίμ πασάς παραδίδει την πόλη στους Έλληνες, γνωρίζοντας ότι ο οθωμανικός στρατός δεν είναι σε θέση να δώσει μάχη για την επικυριαρχία στη Θεσσαλονίκη. Τα λόγια του αποτελούν μια σημαντική σελίδα στην ιστορία της πόλης. «Από Έλληνες την πήραμε (1430) και σε Έλληνες θα την παραδώσουμε». Έτσι, παρά τις δωροδοκίες της βουλγαρικής πλευράς, ο Χασάν Ταξίμ πασάς συνυπογράφει με τους Βίκτορα Δούσμανη και Ιωάννη Μεταξά την παράδοση της πόλης στο ελληνικό κράτος τη νύχτα της 26ης Οκτωβρίου.
Η είσοδος του ελληνικού στρατού στην πόλη γίνεται μέσα σε κλίμα τεράστιου ενθουσιασμού και συγκίνησης. Η λεωφόρος Νίκης γεμίζει από περήφανους Έλληνες που κρατούν τη γαλανόλευκη σημαία και ραίνουν με δάφνες τους έφιππους στρατιώτες. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι κάτοικοι της πόλης μοίραζαν κουφέτα την ημέρα εκείνη, καθώς θεωρήθηκε ότι την ημέρα εκείνη «παντρεύτηκε η Ελλάδα την Μακεδονία»!
Η ιστορική πορεία της πόλης από την ημέρα εκείνη είναι σπουδαία. Δέκα χρόνια αργότερα, η Θεσσαλονίκη έγινε προσφυγομάνα φιλοξενώντας στα στενά της ένα τεράστιο κύμα χριστιανών αλλά και μη προσφύγων, που αργότερα διέπρεψαν στο εμπόριο, στην ελληνική οικονομία και στη μουσική. Το ρεμπέτικο τραγούδι άνθησε τη δεκαετία του ’30 στα Θεσσαλονικιώτικα προσφυγικά στέκια.
Στη συνέχεια έπονται τα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, όπως και των άλλων ελληνικών πόλεων, αγωνίζονται να επιβιώσουν υπό αντίξοες συνθήκες πείνας και κάτω από τη μάστιγα του κατακτητή. Ο εβραϊκός πληθυσμός της  πόλης υφίσταται ταπεινώσεις στην πλατεία Ελευθερίας από το Γερμανό κατακτητή –μελανή κηλίδα στην ιστορία της πόλης- και στη συνέχεια ξεκληρίζεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και Νταχάου. Με τον αφανισμό των Εβραίων Θεσσαλονικέων, η πόλη χάνει ένα ολόκληρο κομμάτι του πολιτισμού της.
Σήμερα, η Θεσσαλονίκη θεωρείται από πολλούς ως η πιο ερωτική πόλη της Ελλάδος και αυτό μαρτυράται από στιχάκια και εικόνες σε social media. Όμως, η πόλη αυτή, η συμπρωτεύουσα, δεν είναι απλώς όμορφη και μαγευτική για τα μεζεδοπωλεία, τη νυχτερινή ζωή της και τους φιλόξενους ανθρώπους της. Είναι μαγευτική, γιατί στους δρόμους, στα κτήρια της κρύβεται μια ιστορία πολλών ετών για μια πόλη μαγική που έζησε πυρκαγιές, σεισμούς, ξεριζωμούς ανθρώπων, καημούς της προσφυγιάς, αλλά και γλέντια, τιμές μεγάλες και θεωρείται μέχρι σήμερα «στολίδι του Βορρά».
Να περπατήσεις ανάμεσα στα στενά της, να επισκεφτείς το Μπεζεστένι, το Καπάνι, να ανέβεις να δεις τη θέα στα Κάστρα, να προσκυνήσεις στον Άγιο Δημήτρη, να παρακολουθήσεις ταινία στο ιστορικό «Ολύμπιον», να περπατήσεις κατά μήκος της πλαζ Αρετσούς, να φανταστείς την Βασιλίσσης Όλγας γεμάτη αρχοντικές εξοχικές κατοικίες και τότε θα νιώσεις τον παλμό της πόλης. Όταν θα έχεις μάθει την ιστορία της, όταν θα έχεις δει με τα μάτια της φαντασίας τα γεγονότα που τη σημάδεψαν, τότε μόνο θα έχεις μυηθεί στη μαγεία της Θεσσαλονίκης.


•Χρόνια πολλά, Θεσσαλονίκη μου•
"Όταν θα έχεις μάθει την ιστορία της, όταν θα έχεις δει με τα μάτια της φαντασίας τα γεγονότα που τη σημάδεψαν, τότε μόνο θα έχεις μυηθεί στη μαγεία της Θεσσαλονίκης..."

Πηγή Παιδείας - Θεοδώρα Παπάζη

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

Το μεγαλείο του να είσαι δάσκαλος -μια αληθινή ιστορία

Χθες μετά από μια συναυλία, πήγα για φαγητό σε ένα από εκείνα τα ξενυχτάδικα στο Μοναστηράκι. Την ώρα που σηκωνόμασταν από το τραπέζι με πλησίασε μια όμορφη κοπελίτσα γύρω στα 20.:


“Γεια! Με θυμάσαι;”
Όχι δεν τη θυμόμουν. Πως θα μπορούσα. Με ένα γρήγορο υπολογισμό πρέπει να έχω γνωρίσει κάπου 4.500 παιδιά στα τελευταία 15 χρόνια που διδάσκω.
-“Είμαι η Ελένη Κ.. Με έλεγες Ελενίτσα. Και σε σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες. Και να που σε συναντώ απόψε. Πριν καμιά 15ρια χρόνια όταν ήμουν κάπου στα 6, μου είχες δείξει μερικές εύκολες συγχορδίες και είχαμε φτιάξει και ένα τραγουδάκι… Να..πήγαινε κάπως έτσι…Θυμάσαι; Μου είχες χαρίσει και ένα κιθαρόνι και έπαιζες μαζί μου με τη δική σου κιθάρα το τραγουδάκι μας αυτό. Από τότε ήθελα λοιπόν να γίνω μουσικός. Και να που τώρα σπουδάζω μουσική και παίζω και σε σχήματα. Και όλα ξεκίνησαν από εσένα. Και σε σκεφτόμουν και ήθελα να σε βρω για να σε ευχαριστήσω. Και να που σε βρήκα…”.
Η Ελενίτσα δεν ήταν ακριβώς μαθήτριά μου αλλά την είχα γνωρίσει μαζί με την μητέρα της στα πρώτα χρόνια της διδασκαλικής μου ζωής, σε έναν κύκλο ανθρώπων που έχω χάσει εδώ και χρόνια. Είχαμε συνδεθεί με εκείνη και τη μαμά της και ήταν το “παιδί μου” για ένα διάστημα.
Ναι τα παιδιά σου. Οι μαθητές σου.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς η δουλειά αυτή εάν δεν συνδεθείς συναισθηματικά με τους μαθητές σου.
Και πόσα παιδιά μπορεί να έχει ένας δάσκαλος;
Πολλά.
Και κάποιες φορές μπορεί να έχεις τη δυνατότητα να μάθεις για την ευεργεσία σου αυτή.
Τις περισσότερες όμως, όχι.
Και αυτό είναι το Μεγαλείο του να είσαι Δάσκαλος…
Γίνεσαι το άγγιγμα στις ζωές των ανθρώπων , εκείνο που θα ενεργοποιήσει τις κρυφές τους δυνατότητες.
Είσαι η αφετηρία.
Είσαι το στίγμα.
Είσαι το χρίσμα.
Αφήνεις το πνευματικό σου DNA στη ζωή τους.
Και αυτό ίσως και να είναι πιο σπουδαίο από το να κάνεις δικά σου παιδιά.
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το συγκρίνω με οτιδήποτε άλλο.
Και εκεί λοιπόν μέσα στο εστιατόριο με τους ξενύχτηδες και τα βαριεστημένα γκαρσόνια να κοιτούν, αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε μαζί.
Έλενα Καραγιάννη, Εικαστικός-δασκάλα εικαστικής αγωγής

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

“Μεγαλειότατε, το σχολείο δε διδάσκει μόνο γνώσεις” Ένα διδακτικό παραμύθι"

«Όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος συγγραφέας και ποιητής

«Κάποτε, σε έναν τόπο μακρινό ζούσε ένας δίκαιος βασιλιάς, που αναρωτιόταν τι είναι καλύτερο να κάνει για το βασίλειό του.

Να ανοίξει ένα σχολείο για να έχει έξυπνους και μορφωμένους υπηκόους ή μια φυλακή για να τους τιμωρεί όταν χρειάζεται και να τον φοβούνται; Έτσι μια μέρα κάλεσε στο παλάτι έναν δάσκαλο κι έναν δεσμοφύλακα και τους ζήτησε να υποστηρίξουν ο καθένας την άποψή του. “Μα είναι πολύ απλό το δίλημμα, μεγαλειότατε. Αν χτίσεις μια φυλακή, όλοι οι υπήκοοι θα σε ευγνωμονούν, γιατί θα νιώθουν ασφαλείς, αφού όσοι παραβαίνουν το νόμο θα στερηθούν την ελευθερία τους και οι υπόλοιποι θα φοβούνται να παρανομήσουν”, είπε ο δεσμοφύλακας.
“Χμ! Για πες μας κι εσύ, δάσκαλε”.
“Το σχολείο, μεγαλειότατε, δε διδάσκει μόνο γνώσεις, αλλά και ηθικές αξίες. Το σχολείο βοηθάει τον άνθρωπο να αναπτύσσει τις δυνατότητές του, να αναγνωρίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του, να διασφαλίζει την ειρήνη και την πρόοδο. Έτσι οι υπήκοοι σου θα νιώθουν ασφαλείς, θα σε σέβονται και θα είναι σε θέση να απορρίψουν κάθε βίαιη συμπεριφορά. Το βασίλειό σου θα ευδοκιμήσει και το όνομά σου θα μείνει στην ιστορία. Χρειάζεται άραγε ένα τέτοιο βασίλειο κάγκελα και δεσμοφύλακες;”»

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

5 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών


pagkosmia-imera-tou-daskalou
Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, η οποία καθιερώθηκε από την UNESCO, γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1994 κάθε 5 του Οκτώβρη για να υπενθυμίζει σε όλους τον καθοριστικό ρόλο του εκπαιδευτικού μέσα στην κοινωνία.
Φυσικά όλα τα επαγγέλματα είναι εξίσου σημαντικά αλλά του εκπαιδευτικού δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, είναι ένα λειτούργημα.Καθημερινά έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλές καταστάσεις, τις οποίες πρέπει να φέρεις εις πέρας για να κατορθώσεις να κάνεις το πιο απλό, να κάνεις τη δουλειά σου. Δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος της γης εργάζεσαι ούτε πόσα μέσα διαθέτεις. Σημασία έχει να το κάνεις από καρδιάς και να είσαι παθιασμένος με όλη τη σημασία της λέξης.
Είναι μια συνεχής αφιέρωση του εαυτού σου στους μαθητές και τις ανάγκες τους. Είναι ένας συνεχής αγώνας με τους πάντες και τα πάντα. Δεν έχεις μόνο έναν ρόλο αλλά πολλαπλούς! Χρειάζεται να είσαι μαμά και μπαμπάς, να είσαι ο φίλος ή η φίλη τους, να είσαι ψυχολόγος και να βοηθάς με τα προβλήματά τους. Χρειάζεται να είσαι μέρος του κόσμου τους για να μπορέσεις να φτάσεις ως τα μύχια της ψυχής τους, να μπορέσουν τα ίδια να σε εμπιστευτούν και να σε αγαπήσουν, όπως τα αγαπάς κι εσύ. Πρέπει να είσαι δίπλα και όχι απέναντί τους.
Οι γνώσεις είναι σίγουρα απαραίτητες αλλά το μυστικό για να τις μεταδώσεις βρίσκεται αλλού. Όσες γνώσεις κι αν διαθέτεις, αν δεν αγαπήσεις αυτό που κάνεις – ή καλύτερα αν δεν το αγαπούσες από την αρχή – είναι μάταιο. Τα παιδιά ξέρουν. Δεν έχει λογική να τα βάλεις να μάθουν απέξω τα μαθήματά τους, να τα βάλεις να κλίνουν ρήματα, να λύσουν ασκήσεις μαθηματικών απλά για να πεις εντάξει έκανα το καθήκον μου. ΌΧΙ…  Να τα μάθεις να αγαπούν τα βιβλία και τη μάθηση, όχι μόνο για τις εξετάσεις αλλά για την υπόλοιπη ζωή τους.
Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου οπτική… Τα χρόνια περνούν και πάντα θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη τους καθηγητές που ενδιαφέρθηκαν για μένα και σαν άτομο, όχι μόνο σαν μαθήτρια. Αυτούς που όταν με έβλεπαν στεναχωρημένη θα ρωτούσαν τι έχω και θα προσπαθούσαν να με βοηθήσουν όπως μπορούν. Αυτούς που άφησαν στην άκρη το αυστηρό τους πρόσωπο για να νιώσουν τις αγωνίες και τους φόβους μου για τις επερχόμενες εξετάσεις. Αυτούς που όσες απορίες κι αν είχα πάντα μου τις έλυναν χωρίς να δυσανασχετούν. Αυτούς που τελικά με βοήθησαν να ξεπεράσω τα πάντα και συνεισέφεραν στο να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.
Μια περήφανη εκπαιδευτικός!
Ειρήνη Κεμερλή

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Πώς να βάζεις όρια στο παιδί σε κάθε ηλικία

Το θέμα της οριοθέτησης των παιδιών, για πολλούς γονείς, αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα μέσα στην οικογένεια. Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν, ψάχνουν να βρουν τη προσωπική τους ταυτότητα και τη θέση τους μέσα σε αυτήν, δε γνωρίζουν πώς να οριοθετούν το δικό τους χώρο, τι είναι σωστό και τι λάθος, τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται.


Οι περισσότεροι γονείς την οριοθέτηση των παιδιών τους τη συνδέουν με τιμωρίες, απαγόρευση και συνεχή άρνηση, που αποτελούν κακές πρακτικές, καθώς δεν φέρνουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Τα όρια βοηθούν το παιδί να ανακαλύψει τον κόσμο του, να αυτονομηθεί και να εξελιχθεί ως υπεύθυνο άτομο στη κοινωνία και να χτίσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, να μεγαλώσει υπεύθυνα, με επιλογές και συναισθηματική ασφάλεια.
Πώς όμως ένα παιδί θα αποκτήσει όρια;
Οι γονείς, «οι σημαντικοί άλλοι», είναι πρότυπα μίμησης του παιδιού. Όταν οι γονείς παρέχουν ένα σταθερό πλαίσιο, με εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια και σταθερές συμπεριφορές, τότε το παιδί με πολύ εύκολο τρόπο θα μάθει, μιμούμενο τις συμπεριφορές αυτών.
Όρια και ηλικία:
  • Μέχρι ενός έτους: Το παιδί σε αυτή τη φάση έχει ανάγκη από τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής του, συνήθως τη μαμά και τον μπαμπά. Προσπαθήστε ως γονείς να καλύψετε τις ανάγκες του βρέφους με τροφή, άγγιγμα, αγκαλιά, χαμόγελο και τη γενική φροντίδα του. Είναι πολύ μικρή η ηλικία για να θέσουμε όρια στο παιδί. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε μια αντίδραση του παιδιού όπως για παράδειγμα να αρπάζει και να πετάει διάφορα αντικείμενα κάτω, είναι να του αποσπάσουμε τη προσοχή.
  • 1-3 ετών: τα συναισθήματα του παιδιού σε αυτό το διάστημα σταθεροποιούνται. Το παιδί μαθαίνει να εκφράζει τις διαθέσεις του, έχει περιέργεια για όλα όσα το περιβάλλουν, σε μεγάλο βαθμό ασκεί έλεγχο στο σώμα του και επιδιώκει να κατακτήσει το κόσμο γύρω του. Χαρακτηριστικό αυτής της ηλικίας είναι η άρνηση τύπου «όχι δεν θέλω να κοιμηθώ από τώρα» η οποία συχνά συνοδεύεται από επίμονο κλάμα, ουρλιαχτά κλπ. Πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση η οποία αποτελεί ένδειξη διαφοροποίησης του παιδιού από τους γονείς. Οι γονείς χρειάζεται με σοβαρό ύφος και σταθερή φωνή , κοιτώντας το παιδί στα μάτια να πουν πχ «δε χτυπάμε τα άλλα παιδάκια, ούτε τους παίρνουμε τα παιχνίδια τους ενώ παίζουν ». Όπως επίσης μέσω της μίμησης να του δείξουν τον τρόπο να αντιμετωπίσει μια κατάσταση.
  • 3-5ετών : τα παιδιά αναπτύσσουν ορισμένες πλευρές της προσωπικότητας τους και διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους. Για να μην υπάρξει αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού, οι γονείς πρέπει να κρατούν μια στάση που θα χαρακτηρίζεται από αποφασιστικότητα, σταθερότητα και να μην είναι τιμωρητική. Επίσης σε αυτή την ηλικία αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος. Για να θέσουμε τα όρια σε αυτή τη φάση, εξηγούμε τους λόγους που θέτουμε όρια και απαντάμε σε τυχόν ερωτήσεις του παιδιού. Ακούμε τις ανάγκες και αυτό που θέλει να μας πει το παιδί. Δεν θέτουμε όρια όταν το παιδί είναι θυμωμένο, δίνουμε χρόνο σε αυτό και σε εμάς. Δίνουμε εναλλακτικές λύσεις στο παιδί για να μπορεί να διαλέξει και να πάρει αποφάσεις για εκείνο.
  • 5-11ετών: είναι η περίοδος που εντάσσεται σε κοινωνικές ομάδες, πηγαίνει σχολείο, όπου πρέπει να σεβαστεί τους κανόνες, συνυπάρχει με άλλα παιδιά και χρειάζεται να αναπτύξει την ικανότητα για συνεργασία. Για να θέσετε τα όρια σε αυτή τη φάση ακολουθείτε όλα τα παραπάνω βήματα.
Κανείς δε γεννήθηκε γονιός , τα πρότυπα που δίνουμε στα παιδιά έχουν να κάνουν με τα δικά μας βιώματα ως παιδιά, το πώς μεγαλώσαμε εμείς από τους δικούς μας γονείς, σε ποια χώρα ζήσαμε, με ποια κουλτούρα. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά κάνουν και επαναλαμβάνουν αυτά που τους λέμε και τους δείχνουμε.
 iPaideia.gr

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Τα καλύτερα εκπαιδευτικά websites για παιδιά

Διαδραστικά σχολικά βιβλία– Περιέχει όλα τα βιβλία των τριών σχολικών βαθμίδων με εμπλουτισμένα link, με σχετικά βίντεο και δραστηριότητες ανά ενότητα και βιβλίο.

Διαδραστικό σύστημα δραστηριοτήτων με βάση την ύλη της Α’, Β΄και Γ’ Δημοτικού.

Ο μικρός αναγνώστης – Αφήγηση αποσπασμάτων ή ολόκληρων ιστοριών από ταλαντούχους ηθοποιούς. (Του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου)

Παραμύθια online, με αφήγηση στα ελληνικά
Εκπαιδευτικό Λογισμικό Δημοτικού, από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Υπουργίου Παιδείας.
Ασκήσεις, online δραστηριότητες και βίντεο γιαπολλές ενότητες από τα βιβλία για τις τάξεις Α’, Β’, Ε’ και ΣΤ’.

Περιβάλλον, η προστασία του δάσους – Του Υπουργείου Παιδείας

Διαδικτυακή εκπαιδευτική πύλη ψυχαγωγίας και μάθησης για μικρά παιδιά

Παιχνίδια μνήμης, λογικής, γνώσεων- τουΙδρύματος Μείζονος Ελληνισμού
http://www.imeakia.gr/

Εκπαιδευτικό υλικό, σχολικά βοηθήματα, διαδραστικές ασκήσεις, εκπαιδευτικά βίντεο, αφίσες και άλλα πολλά! 
http://www.thrania.com/
Ο Γραφούλης και η Γραφούλα
Μια σελίδα αποκλειστικά για την Α’ Δημοτικού
http://www.protaki.gr/